Πολυμέσα | Multimedia

Eρευνα: Γιώργος Αυγερόπουλος
Το 2008 η Ισλανδία ήρθε αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή. Οι τρεις τράπεζές της κατέρρευσαν συμπαρασύροντας στο γκρεμό όλη την κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.
Τέσσερα χρόνια μετά, το 2012, η Ισλανδία άρχισε να δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Η ανεργία μειώνεται, η ανάπτυξη βρίσκεται περίπου στο 2,5%. Ωστόσο για να γίνει αυτό, μπήκαν σε εφαρμογή ανορθόδοξοι χειρισμοί, τελείως διαφορετικοί από αυτούς που επιβάλλει η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. σε χώρες της ευρωζώνης που πλήττονται από την κρίση. Χειρισμοί που πολλές φορές έφεραν τη χώρα αντιμέτωπη με τη Διεθνή Κοινότητα και τις αγορές. Πλέον ακόμα και το Δ.Ν.Τ. παραδέχεται πως η διαφορετική διαχείριση της κρίσης από τους Ισλανδούς έφερε καρπούς. Πώς τα κατάφεραν οι απόγονοι των Βίκινγκς;

Επί σχεδόν δύο δεκαετίες η Ιρλανδία υπήρξε το παγκόσμιο υπόδειγμα του νεοφιλελεύθερου τρόπου ανάπτυξης. Ένα εργαστήριο απόδειξης του δικαίου της εφαρμογής του, στο οποίο το ρόλο του πειραματόζωου είχε πάρει το φτηνό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της χώρας. Κυβέρνηση, τράπεζες και κατασκευαστές είχαν μεθύσει από το νέκταρ του χρήματος, συμπαρασύροντας όλοκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ο «Κέλτικος Τίγρης», όπως ονομάστηκε η ιρλανδική οικονομία, έδωσε απλόχερα υποσχέσεις ευημερίας σε έναν λαό, που ιστορικά αγκομαχούσε από τη φτώχεια, τη μετανάστευση και την ανεργία. Και φαινόταν να τα πηγαίνει περίφημα! Ωστόσο, η χώρα μετά από χρόνια εντυπωσιακής ανάπτυξης, προσγειώθηκε ξαφνικά και ανώμαλα στην αγκαλιά του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και του ΔΝΤ. Στην ίδια θέση με την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αλλά για λόγους διαφορετικούς, που ωστόσο έφεραν το ίδιο αποτέλεσμα: Έσπρωξαν την Ιρλανδία από την κορυφή, από παράδειγμα προς μίμηση, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Σενάριο, σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Αχιλλέας Κουρεμένος / Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός / Συντονισμός Έρευνας: Γεωργία Ανάγνου / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2010-2011

Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.

Σχεδόν 10 χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Επιτόπια Έρευνα, Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος / Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Μανώλης Φυλακτίδης / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Μια παραγωγή της Small Planet, για την ΕΡΤ ©2010-2011

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Original shooting format: HD 720p25 / Γλώσσες: Ελληνικά, Ισπανικά / Υπότιτλοι: Ελληνικοί, Αγγλικοί / Διαθέσιμες Εκδόσεις: Ελληνική, Αγγλική, Διεθνής

Note to viewers: This is an indipendant, third party documentary and only posted as informational. It has no direct connection to the movement or shares necessarily the same views.

It was at the beginning of 1989 when the French academic Jacques Rupnik sat at his desk, in order to prepare a report on the state of the economic reforms in Mikhail Gorbatsov’s Soviet Union. The term that he used in describing the death rattle of the empire was “Catastroika”. In Yeltsin’s time, when Russia instituted maybe the biggest and least successful privatization experiment in the history of humanity, a group of Guardian reports assigned a different meaning to Rupnik’s term. “Catastroika” became synonym of the country’s complete destruction by market forces; the sell off of public property; and the steep deterioration of citizens’ living standards. Now, Catastroika’s unit of measurement was unemployment, social impoverishment, declining life expectancy, as well as the creation of a new cast of oligarchs, who took over the country’s reins. A few years later, a similar effort to massively privatize public property in unified Germany (which is presented as a model for Greece) created millions of unemployed and some of the biggest scandals in European history.

It is this “Catastroika” that is coming soon to Greece; to “Europe’s last Soviet Republic” as the MPs and the ministers of its former “socialist” government liked to call it. Catastroika is the logical aftermath and continuation of “Debtocracy”. Therefore, the logical sequence of our first documentary, which examined the causes of the debt crisis in Greece and the European periphery as a whole.

For more info visit the website:
http://www.catastroika.gr/detailsen.php?id=135&type=s

Το Χρήμα ως Χρέος – Money as Debt “Πρώτο μέρος”

Ένα video 47 λεπτών από τον Paul Grignon (http://paulgrignon.netfirms.com/MoneyasDebt/ ), που εξηγεί με απλό και κατανοητό τρόπο τις βασικές αρχές λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που κυβερνά τον κόσμο.Το χρήμα ως χρέος: ένα βίντεο για την κριτική του τραπεζικού συστήματος Ο Paul Grignon είναι ένας Καναδός καλλιτέχνης, πρώην χίπις, που ασχολείται με τις γραφικές τέχνες και σκηνοθετεί ταινίες κινουμένων σχεδίων. Το 2006 έφτιαξε ένα μικρό βιντεάκι το Money as debt που έκανε θραύση στο διαδίκτυο όπου το είδαν εκατομμύρια θεατές. Το θέμα του είναι το τραπεζικό σύστημα και η δημιουργία του χρήματος μέσα από την ιστορία. Με απλά παραδείγματα ο Paul Grignon εξηγεί παραστατικά πως η χρηματιστική και τραπεζική βιομηχανία, μέσω του μηχανισμού της δανειοδότησης, έχει καταφέρει να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται την παγκόσμια οικονομία. Παρ όλες τις αμφιλεγόμενες πλευρές του, για τις οποίες δεν έχει λείψει η κριτική, το εν λόγω φίλμ είναι πολύ χρήσιμο για όσους αναρωτιούνται ποια είναι η προέλευση και η λειτουργία του χρήματος στη σύγχρονη οικονομία, ιδίως τώρα στον καιρό της κρίσης. Δείτε την τελευταία έκδοση του φιλμ, διαρκεί 47 λεπτά και είναι στα αγγλικά με Ελληνικούς υπότιτλους. Τα εύσημα για τους υπότιτλους ανήκουν στα παιδιά του ΚΕΠΙΚ (www.kepik.gr) που έκαναν όλη τη χοντροδουλειά. Τα παιδιά από το salata tv διορθώσανε κάποια πράγματα για να τους κάνουμε πιο ευανάγνωστους.